MY PERSONAL POST ELECTION CAMPAIGN

WARNING, BIASED TO. Nevertheless, lahat ng nilalaman ng post na ito ay pawang katotohanan at kung hindi man ay inaamin kong sariling opinyon ko lamang. Anumang nakalahad dito ay hindi opisyal na pahayag ng kahit anong organisasyong aking kinabibilangan.

Simply put: gusto ko lang magshare ; )

I hope you don't find some parts angsty, i'm just trying to be very honest.

*******************

99.9 percent akong sigurado na halos lahat ng taong kakilala ko sa pharm ay alam na para ako sa CHANGE. Kahit hindi ako magsuot ng pins, magsuot ng blue o yellow o anumang paraphernalia ay halatang halata naman na para ako sa CHANGE.

Marahil nagtataka kayo kung bakit nga ba ako masyadong "fanatic" sa CHANGE.

Ang CHANGE ay binuo sa ilalim ng pamumuno ni Ms. Cucai Soriano na tumakbo at pinalad maging UPPhA Chair sa tulong ng suporta ni Ms. Virgi Esquivel, ang Chairperson ng PROPharm tatlong taon na ang nakalilipas. Hanggang sa kasalukuyan, ang CHANGE ay nagpapatuloy magbigay ng alternatibong mga lider na estudyante sa Kolehiyo ng Parmasiya. (parang ang awkward na magtagalog) PERO BIGLA LANG BANG SUMULPOT ANG CHANGE? At bakit ba sinusuportahan ng PROPharm ang CHANGE?

Balikan natin nang mabilisan ang history... Ang PROPharm ay binuo HINDI bilang isang organisasyon. Dati itong partido. Dati kasi, iisang partido lang ang tumatakbo sa UPCP. Walang alternatibo. Tahimik dahil walang kumpetensiya, ngunit may negatibong epekto ito. Dahil walang kumpetensiya, hindi nasisiguro at hindi napipilitan ang mga nahahalal na student leaders na gawin ang kanilang responsibilidad sa abot ng kanilang makakaya para sa interes ng mga mag-aaral. Hindi ito naging madali para sa PROPharm dahil lahat sila ay baguhan. Subalit nagtagumpay ang PROPharm dahil sa nakita ng mga mag-aaral ng CP ang kahalagahan ng bago at bukas na pag-iisip. Isang alternatibo. Dito nagsimula ang kakaiba ngunit kilalang nature ng PROPharm. Tahimik kapag walang kailangang sabihin, nasisiyahan sa sarili nitong mga gawain tulad ng medical missions, team building activities at iba pa. Dumating ang araw na maaring sinasabi ng iba na nagkatamaran na magpatuloy na magbigay ng buong slate ang PROPharm, pero sa tingin ko ito ay gawa ng panahon na naramdaman ng PROPharm na maayos na muli ang pamamahala sa CP. Ngunit may kasabihan nga na dala ng panahon ang pagbabago.

Binuo ang CHANGE mula sa PROPharm, pero dahil ang PROPharm ngayon ay isa nang organisasyon at hindi na isang slate, hindi nito kailanman pinilit ang sinumang miyembro na iboto ang buong partidong CHANGE. Ang mga miyembro ng PROPharm ay kapatid ng CHANGE, habang ang executive committee o EXECOM ng PROPharm na tumatayo bilang magulang ay nakikiusap lamang para sa suporta ng mga kapatid ng CHANGE sa organisasyong pinagmulan nito.

Bumabalik sa kasalukuyan...

Nasisiyahan ako dahil mula sa aking ala-ala noong una akong tumakbo sa pinaka-unang slate ng CHANGE, ay nakikita ko sa lahat ng kandidato nito ang malinis na hangarin na magsilbi at kumatawan sa mga estudyante ng UPCP. Oo, nakita ko din na lahat ay mayroon ding kakulangan at kahinaan subalit sabi nga ni Ate Virg nung panahon na 'yon sa isang bukas na liham,

"They are servant-leaders. And like any of us, they have their own tendencies and flaws. That is the very reason I have invited those who are passionate about service. Too passionate that even their flaws could not stop them from serving people. "

Buong puso akong sumasang-ayon.

At nitong nakaraang eleksyon, muli nanamang pinatunayan ng CHANGE ang sarili nila.

Ang CHANGE ay walang kwenta kung hindi sa mga taong lumalabas sa kanilang normal na buhay upang pumasok dito. Ang bawat kandidato ng CHANGE ay malinaw ang adhikain, ang mamuno upang makapagsilbi.

Ang mga Batch Representatives na sila Phya, Pauline, Razi, at Camille ay nagtagumpay lahat! Karamihan sa kanila, may kalaban man o wala, ay umamin sa mga agam-agam na bumabagabag sa kanilang kalooban. Alam nilang lahat na ang pagiging Batch Rep ay isa sa mga pinakamadugong trabaho sa UPPhA dahil sila ang nasa front line ng council. Lahat sila may ibang priorities din, ngunit hindi sila napigilan sa kagustuhang sumubok at maglingkod. Incoming second year man, third year o graduating student, handa sila na ibigay ang oras nila para sa iba, nang walang kapalit.

Sabi nga ni Tin Co,"Hindi lahat ng tahimik, walang imik!" kasabay ng paggulat niya sa akin nitong nakaraang tatlong linggo. Si Ate Tin ang pinakasimple, tahimik, masipag at matalinong taong nakilala ko habang palagi akong na-iintriga tuwing namamataan ko siya sa University Library na nagbubuklat ng mga dyaryo habang abalang abala ang mga Pharm students sa pag-cram at paggawa ng postlab sa paligid niya. Dahil sa kaniyang tahimik na buhay, kagulat- gulat talaga ang desisyon niya na magdudulot ng pinaka-maingay at toxic na mga linggo ng kaniyang buhay pharm. Simple lang. Buo ang kaniyang hangarin na maglingkod at hindi ko maitago ang ngiti ko tuwing madidinig ko siya na magspeech sa mga RTR sa boses na matagal niyang tinipid gamitin. Ibang klaseng kasiyahan ang aking naramdaman nang nalaman kong nanalo siya!

Nasubukan na ni Java ang buhay pulitika. Naranasang manalo, naranasan ding matalo. Pangatlong beses nang tumakbo ni Java at muli nanaman siyang nagtagumpay. Noong una, inaamin ni Java na nakakapagod magtrabaho at tumulong sa UPPhA, ngunit noong nakita niya ang kahalagahan ng kaniyang desisyon ngayong taon, pinag-isipan niya itong mabuti bago siya pumayag na sumabak uli sa paglilingkod. Ngayon, tanging bakas lang ng kasiyahan ang makikita kay Java dahil sa pagkakataon na makapaglingkod siya bilang JAVICE President ng UPPhA.

Tulad ng kahit anong kompetisyon, may my mga hindi mapalad na manalo sa pagkakataong iyon. Ngunit, hindi ako nalulungkot at nagsisisi sa pagkumbinse sa kanila na tanggapin ang hamon.

Si Sho, sabi nga ng iba, sarili niya din ang naging kalaban niya. Alam ko ang pakiramdam nang sinasabi ng iba na masyado pa daw siyang bata para sa ganoong kataas na posisyon. Kulang sa karanasan, kulang sa edad, kulang sa exposure. Hindi ako nagsisisi na isang first year ang napili para sa posisyong College Representative. Sa College of Pharmacy, hindi natin maitatanggi ang seniority complex ng mga tao. Pero bakit nga ba si Sho? May potential si Sho. Bata pa, bukas pa ang isip, puno pa ng inspirasyon at hindi pa corrupted ng makasariling ka-GC-han at desperasyon na magsurvive sa Pharm. Maaring tignang "idealistic", pero saan pa ba manggagaling ang pagbabago? Sa mga taong tradisyonal? Abala sa mga "mas mahahalagang" ibang bagay? Gayunpaman hindi ako nanghihinayang para kay Sho, dahil alam kong marami pa siyang pagkakataon. At hanggang nasa kaniya pa ang pagnanais na maglingkod, magagawa niya ito, lalo na kung mabibigyan siya ng pagkakataon.

Kapag iniisip ko si Jikki, naiisip ko ang salitang "low-profile". Ang tinutukoy ko ay hindi siya masyadong sikat ngunit marahil nagtaka nanaman ang marami kung sino ba siya at bakit ba siya ang tumakbo. Simple lang, hiniling ng mga miyembro ng organisasyon na tumakbo siya, at buong puso din akong sumang-ayon kahit alam kong kailangan niyang pagsikapan ang 'visibility' niya. Sa loob ng PROPharm, maraming nagawa si Jikki na marahil ay hindi naibalita sa buong CP. Ang mas kilala sa mga inaasikaso ni Jikki ay ang nakikita natin na Blood Letting nitong dalawang nakaraang semester. Nais ko din ibahagi sa inyo na si Jikki ang nagsimula ng ugnayan ng GAWAD KALINGA at ng College of Pharmacy bago pa man ito naging proyekto ng nakalipas na administrasyon. Nagsimula ito bilang isang project ng mga bagong member sa pamumuno ni Jikki at nang masimulan ito, hiniling ng UPPhA na ipagpatuloy ang proyektong ito upang makasama din ang iba pang mga organisasyon. Marami talagang kayang gawin si Jikki para sa UPPhA, pero hindi parin ako nanghihinayang.

Kilala ng mga tao si Joc sa kaniyang malakas na karakter na humahakot ng iba-ibang reaksyon mula sa mga tao. Isa ito sa pangamba mismo ni Joc pero hindi ko nakikitang hadlang kahit ang mga sariling kakulangan upang bigyan ng pagkakataon ang isang tao na tumakbo at maglingkod basta't malinis ang hangarin at walang bahid ng kahit anong motibo. Hindi man pinalad si Joc, alam kong tinitignan niya ang mga pangyayari bilang isang hamon lamang upang mapabuti pa ang kaniyang karakter. Alam kong maraming natutunan si Joc sa karanasan na ito at gagawin niya itong inspirasyon. Lahat ng tao, ano man ang itsura, yaman, talino, o pag-uugali ay may pantay pantay na karapatan maglingkod basta't malinis ang hangarin at buo ang loob sa pagsilbi sa iba.

Panghuli, si Moe na pumayag maging tanglaw at ulo ng CHANGE sa pagkakataong ito ay napakalaki sana ng maihahandog para sa kolehiyo. Napakarami niyang plano, at mula sa objektibong mata ng isang manunulat tulad niya, nakikita niya ang tunay na sitwasyong kinakaharap ng kolehiyo. Nais niyang ibaba ang kaniyang panulat at tumayo sa kaniyang mga paa upang kumilos para sa kolehiyo natin. Mahirap ang naging laban ni At Moe kahit buo ang kaniyang loob sa kaniyang gagawin. Maraming bagay siyang sinakripisyo. Hinarap niya ang mga kritisismo. Pero nakita ko na siya bilang isang taong malakas at hindi basta bumibigay sa mga pagsubok at paghihirap. Matibay ang kaniyang paninindigan, may sariling opinyon at bukas ang mata at isip sa lahat ng nangyayari sa paligid niya at 'yon sana ang pagbabagong gusto niyang gawin sa mga mag-aaral ng Pharm: ang lumabas sa kani-kaiyang comfort zones at isipin na ang buhay ay hindi lang isang desperasyon na magtapos at huwag bumagsak sa mga subject. At pinatunayan ito ng bawat kandidato ng CHANGE.

Baguhan man muli halos lahat ng kandidato ng CHANGE ay buo ang paniniwala kong matibay ang kanilang mga pundasyon sa paglilingkod.

ALAM KONG MAY ISANG TANONG KAYO:

BAKIT NGAYON KO LANG ITO SINASABI?

Alam ko kasi na kapag bago mag-eleksyon ko sinabi ang lahat ng ito, marahil ay isipin lang ng mga tao na isa lang itong pambobola sa mga tao para sila ang piliin niyo sa balota.

Nais ko lang ipakita, na ang CHANGE, ay patuloy na nandirito, handang magbigay ng mga piniling mabuti at mapagkakatiwalaan na mga kandidato. Malinis ang hangarin. Magsilbi. Maging boses at kinatawan ng mga mag-aaral ng College of Pharmacy.

Ang Coalition of Hardworking students Addressing the Need for Growth and Excellence, o CHANGE, ay maaasahan niyo sa mga susunod pang mga taon at naniniwala ako na hindi kailanman mauubos ang mga estudyanteng karapat-dapat na maging lider sa College of Pharmacy na mula sa CHANGE hangga't may mga sumusuporta sa mga taong desidido, malinis ang hangarin at handang magsilbi.

NAIS KONG PASALAMATAN ANG LAHAT NG TUMULONG at SUMUPORTA SA CHANGE, kayo ang nagsisilbing liwanag para magpatuloy ang partido.

SA LAHAT NG NAGWAGI, CHANGE o SIGAW UP man nais ko kayong batiin sa inyong pagkapanalo. Nasa inyo na ang tiwala ng buong College na paglilingkuran niyo.

SA MGA HINDI PINALAD, tumawa kayo at huminga, wala na kayong iisipin at alam naman nating lahat na marami pang ibang bagay ang naghihintay sa inyo.

SA MGA BUMOTO, magaling! Sana matuto tayong mag-demand sa mga Leader na ihinahalal natin, anumang partido o organisasyon nila. Wag tayong makuntento sa "wala silang ginagawang masama", bagkus humanap tayo nang "ginagawa nilang mabuti".

Yours Truly,

Chai Ching

**********************************

Ang pulitika sa pharm ay practice lang sa ibang mga pulitika sa buhay natin. sa bahay, sa trabaho, sa gobyerno at ang pagboto natin ay practice lang para sa masa malaking mga election tulad nang sa 2010. Hindi lang tayo basta students, UP STUDENTS TAYO.

Buksan ang mga mata!

MY PERSONAL POST ELECTION CAMPAIGN

WARNING, BIASED TO. Nevertheless, lahat ng nilalaman ng post na ito ay pawang katotohanan at kung hindi man ay inaamin kong sariling opinyon ko lamang. Anumang nakalahad dito ay hindi opisyal na pahayag ng kahit anong organisasyong aking kinabibilangan.

Simply put: gusto ko lang magshare ; )

I hope you don't find some parts angsty, i'm just trying to be very honest.

*******************

99.9 percent akong sigurado na halos lahat ng taong kakilala ko sa pharm ay alam na para ako sa CHANGE. Kahit hindi ako magsuot ng pins, magsuot ng blue o yellow o anumang paraphernalia ay halatang halata naman na para ako sa CHANGE.

Marahil nagtataka kayo kung bakit nga ba ako masyadong "fanatic" sa CHANGE.

Ang CHANGE ay binuo sa ilalim ng pamumuno ni Ms. Cucai Soriano na tumakbo at pinalad maging UPPhA Chair sa tulong ng suporta ni Ms. Virgi Esquivel, ang Chairperson ng PROPharm tatlong taon na ang nakalilipas. Hanggang sa kasalukuyan, ang CHANGE ay nagpapatuloy magbigay ng alternatibong mga lider na estudyante sa Kolehiyo ng Parmasiya. (parang ang awkward na magtagalog) PERO BIGLA LANG BANG SUMULPOT ANG CHANGE? At bakit ba sinusuportahan ng PROPharm ang CHANGE?

Balikan natin nang mabilisan ang history... Ang PROPharm ay binuo HINDI bilang isang organisasyon. Dati itong partido. Dati kasi, iisang partido lang ang tumatakbo sa UPCP. Walang alternatibo. Tahimik dahil walang kumpetensiya, ngunit may negatibong epekto ito. Dahil walang kumpetensiya, hindi nasisiguro at hindi napipilitan ang mga nahahalal na student leaders na gawin ang kanilang responsibilidad sa abot ng kanilang makakaya para sa interes ng mga mag-aaral. Hindi ito naging madali para sa PROPharm dahil lahat sila ay baguhan. Subalit nagtagumpay ang PROPharm dahil sa nakita ng mga mag-aaral ng CP ang kahalagahan ng bago at bukas na pag-iisip. Isang alternatibo. Dito nagsimula ang kakaiba ngunit kilalang nature ng PROPharm. Tahimik kapag walang kailangang sabihin, nasisiyahan sa sarili nitong mga gawain tulad ng medical missions, team building activities at iba pa. Dumating ang araw na maaring sinasabi ng iba na nagkatamaran na magpatuloy na magbigay ng buong slate ang PROPharm, pero sa tingin ko ito ay gawa ng panahon na naramdaman ng PROPharm na maayos na muli ang pamamahala sa CP. Ngunit may kasabihan nga na dala ng panahon ang pagbabago.

Binuo ang CHANGE mula sa PROPharm, pero dahil ang PROPharm ngayon ay isa nang organisasyon at hindi na isang slate, hindi nito kailanman pinilit ang sinumang miyembro na iboto ang buong partidong CHANGE. Ang mga miyembro ng PROPharm ay kapatid ng CHANGE, habang ang executive committee o EXECOM ng PROPharm na tumatayo bilang magulang ay nakikiusap lamang para sa suporta ng mga kapatid ng CHANGE sa organisasyong pinagmulan nito.

Bumabalik sa kasalukuyan...

Nasisiyahan ako dahil mula sa aking ala-ala noong una akong tumakbo sa pinaka-unang slate ng CHANGE, ay nakikita ko sa lahat ng kandidato nito ang malinis na hangarin na magsilbi at kumatawan sa mga estudyante ng UPCP. Oo, nakita ko din na lahat ay mayroon ding kakulangan at kahinaan subalit sabi nga ni Ate Virg nung panahon na 'yon sa isang bukas na liham,

"They are servant-leaders. And like any of us, they have their own tendencies and flaws. That is the very reason I have invited those who are passionate about service. Too passionate that even their flaws could not stop them from serving people. "

Buong puso akong sumasang-ayon.

At nitong nakaraang eleksyon, muli nanamang pinatunayan ng CHANGE ang sarili nila.

Ang CHANGE ay walang kwenta kung hindi sa mga taong lumalabas sa kanilang normal na buhay upang pumasok dito. Ang bawat kandidato ng CHANGE ay malinaw ang adhikain, ang mamuno upang makapagsilbi.

Ang mga Batch Representatives na sila Phya, Pauline, Razi, at Camille ay nagtagumpay lahat! Karamihan sa kanila, may kalaban man o wala, ay umamin sa mga agam-agam na bumabagabag sa kanilang kalooban. Alam nilang lahat na ang pagiging Batch Rep ay isa sa mga pinakamadugong trabaho sa UPPhA dahil sila ang nasa front line ng council. Lahat sila may ibang priorities din, ngunit hindi sila napigilan sa kagustuhang sumubok at maglingkod. Incoming second year man, third year o graduating student, handa sila na ibigay ang oras nila para sa iba, nang walang kapalit.

Sabi nga ni Tin Co,"Hindi lahat ng tahimik, walang imik!" kasabay ng paggulat niya sa akin nitong nakaraang tatlong linggo. Si Ate Tin ang pinakasimple, tahimik, masipag at matalinong taong nakilala ko habang palagi akong na-iintriga tuwing namamataan ko siya sa University Library na nagbubuklat ng mga dyaryo habang abalang abala ang mga Pharm students sa pag-cram at paggawa ng postlab sa paligid niya. Dahil sa kaniyang tahimik na buhay, kagulat- gulat talaga ang desisyon niya na magdudulot ng pinaka-maingay at toxic na mga linggo ng kaniyang buhay pharm. Simple lang. Buo ang kaniyang hangarin na maglingkod at hindi ko maitago ang ngiti ko tuwing madidinig ko siya na magspeech sa mga RTR sa boses na matagal niyang tinipid gamitin. Ibang klaseng kasiyahan ang aking naramdaman nang nalaman kong nanalo siya!

Nasubukan na ni Java ang buhay pulitika. Naranasang manalo, naranasan ding matalo. Pangatlong beses nang tumakbo ni Java at muli nanaman siyang nagtagumpay. Noong una, inaamin ni Java na nakakapagod magtrabaho at tumulong sa UPPhA, ngunit noong nakita niya ang kahalagahan ng kaniyang desisyon ngayong taon, pinag-isipan niya itong mabuti bago siya pumayag na sumabak uli sa paglilingkod. Ngayon, tanging bakas lang ng kasiyahan ang makikita kay Java dahil sa pagkakataon na makapaglingkod siya bilang JAVICE President ng UPPhA.

Tulad ng kahit anong kompetisyon, may my mga hindi mapalad na manalo sa pagkakataong iyon. Ngunit, hindi ako nalulungkot at nagsisisi sa pagkumbinse sa kanila na tanggapin ang hamon.

Si Sho, sabi nga ng iba, sarili niya din ang naging kalaban niya. Alam ko ang pakiramdam nang sinasabi ng iba na masyado pa daw siyang bata para sa ganoong kataas na posisyon. Kulang sa karanasan, kulang sa edad, kulang sa exposure. Hindi ako nagsisisi na isang first year ang napili para sa posisyong College Representative. Sa College of Pharmacy, hindi natin maitatanggi ang seniority complex ng mga tao. Pero bakit nga ba si Sho? May potential si Sho. Bata pa, bukas pa ang isip, puno pa ng inspirasyon at hindi pa corrupted ng makasariling ka-GC-han at desperasyon na magsurvive sa Pharm. Maaring tignang "idealistic", pero saan pa ba manggagaling ang pagbabago? Sa mga taong tradisyonal? Abala sa mga "mas mahahalagang" ibang bagay? Gayunpaman hindi ako nanghihinayang para kay Sho, dahil alam kong marami pa siyang pagkakataon. At hanggang nasa kaniya pa ang pagnanais na maglingkod, magagawa niya ito, lalo na kung mabibigyan siya ng pagkakataon.

Kapag iniisip ko si Jikki, naiisip ko ang salitang "low-profile". Ang tinutukoy ko ay hindi siya masyadong sikat ngunit marahil nagtaka nanaman ang marami kung sino ba siya at bakit ba siya ang tumakbo. Simple lang, hiniling ng mga miyembro ng organisasyon na tumakbo siya, at buong puso din akong sumang-ayon kahit alam kong kailangan niyang pagsikapan ang 'visibility' niya. Sa loob ng PROPharm, maraming nagawa si Jikki na marahil ay hindi naibalita sa buong CP. Ang mas kilala sa mga inaasikaso ni Jikki ay ang nakikita natin na Blood Letting nitong dalawang nakaraang semester. Nais ko din ibahagi sa inyo na si Jikki ang nagsimula ng ugnayan ng GAWAD KALINGA at ng College of Pharmacy bago pa man ito naging proyekto ng nakalipas na administrasyon. Nagsimula ito bilang isang project ng mga bagong member sa pamumuno ni Jikki at nang masimulan ito, hiniling ng UPPhA na ipagpatuloy ang proyektong ito upang makasama din ang iba pang mga organisasyon. Marami talagang kayang gawin si Jikki para sa UPPhA, pero hindi parin ako nanghihinayang.

Kilala ng mga tao si Joc sa kaniyang malakas na karakter na humahakot ng iba-ibang reaksyon mula sa mga tao. Isa ito sa pangamba mismo ni Joc pero hindi ko nakikitang hadlang kahit ang mga sariling kakulangan upang bigyan ng pagkakataon ang isang tao na tumakbo at maglingkod basta't malinis ang hangarin at walang bahid ng kahit anong motibo. Hindi man pinalad si Joc, alam kong tinitignan niya ang mga pangyayari bilang isang hamon lamang upang mapabuti pa ang kaniyang karakter. Alam kong maraming natutunan si Joc sa karanasan na ito at gagawin niya itong inspirasyon. Lahat ng tao, ano man ang itsura, yaman, talino, o pag-uugali ay may pantay pantay na karapatan maglingkod basta't malinis ang hangarin at buo ang loob sa pagsilbi sa iba.

Panghuli, si Moe na pumayag maging tanglaw at ulo ng CHANGE sa pagkakataong ito ay napakalaki sana ng maihahandog para sa kolehiyo. Napakarami niyang plano, at mula sa objektibong mata ng isang manunulat tulad niya, nakikita niya ang tunay na sitwasyong kinakaharap ng kolehiyo. Nais niyang ibaba ang kaniyang panulat at tumayo sa kaniyang mga paa upang kumilos para sa kolehiyo natin. Mahirap ang naging laban ni At Moe kahit buo ang kaniyang loob sa kaniyang gagawin. Maraming bagay siyang sinakripisyo. Hinarap niya ang mga kritisismo. Pero nakita ko na siya bilang isang taong malakas at hindi basta bumibigay sa mga pagsubok at paghihirap. Matibay ang kaniyang paninindigan, may sariling opinyon at bukas ang mata at isip sa lahat ng nangyayari sa paligid niya at 'yon sana ang pagbabagong gusto niyang gawin sa mga mag-aaral ng Pharm: ang lumabas sa kani-kaiyang comfort zones at isipin na ang buhay ay hindi lang isang desperasyon na magtapos at huwag bumagsak sa mga subject. At pinatunayan ito ng bawat kandidato ng CHANGE.

Baguhan man muli halos lahat ng kandidato ng CHANGE ay buo ang paniniwala kong matibay ang kanilang mga pundasyon sa paglilingkod.

ALAM KONG MAY ISANG TANONG KAYO:

BAKIT NGAYON KO LANG ITO SINASABI?

Alam ko kasi na kapag bago mag-eleksyon ko sinabi ang lahat ng ito, marahil ay isipin lang ng mga tao na isa lang itong pambobola sa mga tao para sila ang piliin niyo sa balota.

Nais ko lang ipakita, na ang CHANGE, ay patuloy na nandirito, handang magbigay ng mga piniling mabuti at mapagkakatiwalaan na mga kandidato. Malinis ang hangarin. Magsilbi. Maging boses at kinatawan ng mga mag-aaral ng College of Pharmacy.

Ang Coalition of Hardworking students Addressing the Need for Growth and Excellence, o CHANGE, ay maaasahan niyo sa mga susunod pang mga taon at naniniwala ako na hindi kailanman mauubos ang mga estudyanteng karapat-dapat na maging lider sa College of Pharmacy na mula sa CHANGE hangga't may mga sumusuporta sa mga taong desidido, malinis ang hangarin at handang magsilbi.

NAIS KONG PASALAMATAN ANG LAHAT NG TUMULONG at SUMUPORTA SA CHANGE, kayo ang nagsisilbing liwanag para magpatuloy ang partido.

SA LAHAT NG NAGWAGI, CHANGE o SIGAW UP man nais ko kayong batiin sa inyong pagkapanalo. Nasa inyo na ang tiwala ng buong College na paglilingkuran niyo.

SA MGA HINDI PINALAD, tumawa kayo at huminga, wala na kayong iisipin at alam naman nating lahat na marami pang ibang bagay ang naghihintay sa inyo.

SA MGA BUMOTO, magaling! Sana matuto tayong mag-demand sa mga Leader na ihinahalal natin, anumang partido o organisasyon nila. Wag tayong makuntento sa "wala silang ginagawang masama", bagkus humanap tayo nang "ginagawa nilang mabuti".

Yours Truly,

Chai Ching

**********************************

Ang pulitika sa pharm ay practice lang sa ibang mga pulitika sa buhay natin. sa bahay, sa trabaho, sa gobyerno at ang pagboto natin ay practice lang para sa masa malaking mga election tulad nang sa 2010. Hindi lang tayo basta students, UP STUDENTS TAYO.

Buksan ang mga mata!

Christmas Party Bonding with Randy and my Family!

Papa invited me and Randy to attend the Christmas party of the company where Kuya Albert works - also his former company. So after my pharmacology make-up class this saturday, Randy met up with me and we went to...

near Mall of Asia. The program was already starting and the buffet was already starting... What perfect timing! haha! So what elso to do? Dig in!

Actually dessert este, tapos na din pala ako kumain ng dessert niyan... talagang nagutom ako sa PCOL! hyperlipidemia pa naman yung topic... Harhar, so ang kinain ko ano ba... Angel hair puttanesca, Ox tongue with mashed potato, chicken potato salad, Roastpork with almond sauce, Chicken galle-sumthing, Blue Marlin na grilled, veggie salad, tuna macaroni salad, Nachos, Pastries, ayun... harharhar... Madami ba yun? unti unti lang nakain ko dun no... so after lumafang ay nagkaroon ng mga games at presentations...

Sample lang yan nga mga "bakit ko ba ginagawa to sa sarili ko" performances nila... at anlupit din nung baklang host, bully at nakakatawa!

Andaming tao eh... Tinamad din kami nung tumagal tagal at nauwi sa picture-picture! Kasi dala ni Kuya Andrew dSLR ni Kuya Allan kanina...

(Paawa at Pacute na Randy at Ako)

Si Mamy mahilig din magpapicture... at si Kuya Andrew din, so lahat kami, picture-picture!

Si Mamy at Papa, game na game pumose... Si Papa na normally tiger look napasmile ko... hahaha! Smile!

Wee... ansaya dami pictures... eto pa, ang ampon ni Mamy... harharhar...

Pictures pa!

At tinamad din kami ni Kuya Andrew magpic... kasi pati ba naman decorations napagtripan namin, Kyut kasi! star studded! hehehe...

Waha!!! at finally natapos na din ang program. Sayang, di kami nanalo ng prizes: 20 microwave ovens, 5K+GC, 10K+GC, at 15K+GC. Di talaga kami swerte sa raffle ever! hahaha... ayun, time to go na! At least may Ham na pamigay sa mga di nanalo... harhar, at nirereimburse yung transpo cost ng mga tao + nanalo pa si mamy sa isang name that song game, so sulit na din! harhar...

wee.. palabas na kami... So yun, nagpaalam na si Randy dahil pupunta pa daw siya sa MOA... at kami pauwi na...

Balik sa tunay kong Papa! Harhar... Terno kami! Pero as usual, hindi kami papayag ng walang picture taking bago umuwi...

At siyempre, di papayag si Kyandrew na wala siyang Pic!

Heehee.. Hay! Saya saya.. at kapagod. Salamat sa araw na to!

(^_^) Kyandrew loved this pic (^_^)

Hanggang sa Muli!

-Chai-

U NA I BA E RA SA I DA A DA NA GA PA I LA I PA I NA A SA!!!GO UP!!!

favorite cheer ko sa UAAP!!!!!!!super LSS...

lomomanila will be hitting baguio...

howhowhow...di pa ako nakapagpartcipate ng totoo sa lomomanila events...first and the last is nung chinatown, pero di ako nakihalubilo dahil dat tym, holga lang ang meron ako..nakakahiya..hehe..wah...sana makasama ako sa isang event..kapag nakipon na ako ng lakas ng loob..hehe..imagine a LOMOWALL dat is 6 feet high by 18 feet long...huge collection of pictures sa baguio...LOMO ELEMENTO STYLE..the project is headed by tuesday vargas , sir bong, and jill...how how how...gud luck nlng sa kanila...inggit ako..

Penshoppe's SHOOT YOU ADS

a huge billboard sa morayta--features bamboo using fisheye 1
ads that feature red holga--hawak ng iba't ibang mgA PENSHOPPE endorsers..
nkakatuwa at naicip nila un..plus may contestb pa cla na dey will give away a free holga if uve accumulated acertain amount of receipts..not bad huh...to spread the lomo lovin'..to spread the craze...go chek one out...

San Juan... parang nanaginip lang ako!

Ang sarap din pala pumunta sa malayo. Contrary to what I thought na mahohomesick ako nung paalis palang ako for my two-week batangas immersion. Hehehe... Siyempre, minus the inconveniences kasi buti nalang hindi ako nabankrupt dun... pero first time ko maging malayo sa bahay ng ganun katagal! Hahaha... Ang saya din pala! New people and new places!

Pagdating ko ng batangas, kala ko mag-iinarte ako about the food, tirahan, etc. Pero hindi naman pala! Kasi iba din talaga yung buhay dun... Very simple! Ang saya! Nakakasurvive ako ng isang buong araw nang hindi tumitingin sa salamin at nako-conscious sa itsura ko. Ang aga kong nagigising kahit walang alarm dahil excited akong magbomba ng poso at para makapaglaba na ako at matuyo kaagad yung mga damit. Ayaw ko kasing magbreakfast ng hindi nakakaligo kaya nagtataka sila kung bakit parang aalis ako palagi... wahaha! Dito kasi sa bahay, hindi ako naigigising unless sigawan ako at kuryentehin (di ko kasi nadidinig yung alarm pag sa bahay ako natutulog)... Anyways, kaya ko naman talaga mabuhay sa bahay na tinirhan namin, kahit pa walang ilaw sa CR at ilaw ng celfone ang gamit ko pag "emergency". Haha! Masaya kasi...

Ano bang makikita sa bahay nila Kap?

Improvised swing na nakasabit sa puno ng mangga.

Si Miggy na mahilig magpapogi at si Gabby na laging hinihika, kambal na babies na apo ni Kap.

Si Justin na ka-hairdo ni Kuya Jonet at mahilig magpanggap na jeepney driver, at interesado din magpicture kaso ang subject lang niya ay yung toy jeep niya. Siya din ang batang isinama ako kung saan-saang liblib na bahagi ng compound nila para mangstalk ng baka! Sakristan niya yung kapatid niya na kakaiba ang pangalan, (jerol o jeryl o gerel) na pwede naman pala tawaging francis. hahhaa! Don't worry Randy, hindi ako pwedeng agawin ni Justin sayo kasi 4 years old lang siya.. Haha! kakabirthday nga lang niya eh.

Yung mga pusa na napakadami at sobrang complicated ng family tree kasi halo halo na yung kulay nila... (May pure white, black, black n wyt, Orange, striped, mixed colors, lahat ng variety ng kulay!) May nakaaway pa nga akong pusa dun eh.. humpf.. Matitigas pala ulo ng mga pusa pag asal pusa sila. Buti pa si Pup-py!

Si Pup-py ko! ang white puppy na malaki ang tyan na pag umuupo ay gumugulong nalang dahil di niya kaya ang weight ng tyan nya. Paborito siyang apihin ng mga bata dun kasi nga makulit siya. Pero sa lahat ng living thing sa compound, si Pup-py ata yung unang naging very welcoming sa akin! kaya love ko yun si Pup-py! Kahit aso siya ng kapit bahay nila kap, ako yung sinasalubong niya pag dumadating kami. Hahaha.. Sad nga lang hindi ako nakapag goodbye sa kanya pag-alis namin.

Si Paulene na bunso ni Kap. Maganda si Paulene! Tagapagmana ng title ni Nanay na Reyna ng Palengke, kasi may pwesto sila dun. Mas bata samin ng mga 2 years pero mas outgoing pa at makulit kesa samin. (contrary sa iniisip kong taga-probinsya na mahiyain at mahinhin) Haha! Lagi ngang may katext eh, patay yun kay Kap!

Si kuya Paul na nasa Saudi at picture lang ang na-meet namin. Kahawig niya si Bojit pero ayon kay tatay Kap ay bukod sa matalino ay mabait siyang anak. Binata pa at pinag-iinteresan ni ate C*mi*. Haha! Sayang nga lang at hindi nahingi ni Ate C*mi* yung number niya kay paulene. Hahaha!

Si Nanay Kapitana na aloof noong una. Cute daw siya kasi mukhang teddy bear ayon kay tin. Pero natatakot ako sa kanya. Di kasi masyadong nagsasalita. Kala ko galit sa amin ni Rosie kasi nung nagbaguio sila nanay at tatay Kap eh kami ang pinatulog sa room nila habang wala sila. Dyahe kaya! Pero ganu daw talaga mga tao sa probinsiya, extreme na hindi masyado practical yung hospitality kasi kung sila matutulog sa sahig eh masakit sa likod yung lalo na't matanda na sila. Sanay naman ako matulog kahit saan! Buti nalang nung 2nd week nagkukwento na si nanay sa dinner. Masarap magluto si Nanay ng kunganu anu. PRAMIS! Hindi ko makakalimutan yung ginataang mangga at saging. Da best yun! at yung puto na bagong luto. first time ko makakita nun! Ang sarap talaga! Kahit hindi siya nakapag-aral, business minded siya at napagaral niya yung mga anak niya. Husay!

Si Tatay Kap, napakabait! wala akong masabi. Naaalala ko nga si Papa eh, kasi sobrang maalaga siya sa amin. Nung nagpunta ako sa tagaytay, hinatid pa niya ako sa sakayan! Tapos sabi niya anak niya ako, para daw hindi ako lokohin sa presyo... Wahehhee... Kung tutuusin, sa bayan, isa lang siyang ordinaryong matanda, pero sa baranggay nila, sobrang respetado siya at pag siya ang naghahatid sa amin sa traysikel eh nahihiyang magpabayad yung tricycle driver sa amin... Amazing! Hehe... Mahilig din siyang mag-advice habang kumakain kami... Hehehe. Isinama pa niya kami sa beach nung last day na at nakipagbonding kami kay paulene! Bunso nga rin tawag niya sa akin eh. Kaya dalawa kami ni Paulene na bunso niya. Hehehe.. Ako yung chubby na bunso.

Hayyy! Nakakamiss ang bahay ni Tatay Kap! Lahat lahat ng andun. Hehe... Ngayon I'm home. May mga ipinagbago din ako... Madami akong natutunan sa San Juan bukod sa Pharmacy at Community. Natuto din ako tungkol sa Family!

PARADISE 50 kms away from manila...

INTRAMUROS

masaya..nagpunta kami sa manila cathedral...san agustin church...fort santiago...at bahay tsinoy...kumain sa isang napakaWELCOMING place...nagLOMO..nagLOMO..nagLOMO..nagloko din holga ko dito..buti nlng sinalba ako ng vivitar ko..hekhek..masaya...!!!!

got my first 110 film camera

vintage...wowowii tlaga...super old NEW stock..never been used...nakakatuwa...soon ill be having my rangefinder, pahiram ni sharey...hehe...